Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Άντε γαμίσου εσύ και η γαμημένη diesel ζακέτα σου.

Μετά από λαική απαίτηση αποφάσισα να εκφράσω την άποψή μου για τους γνωστούς πλέον σε όλους ποζεράδες.Σύμφωνα με έναν ελεύθερο ορισμό που συνάντησα στο φρικιπαιδεια,ποζεράς είναι αυτός που φοράει απο gucci σκούφο μέχρι gianfranco ferre κάλτσες.Περίεργο;Οχι.Αηδιαστικό μέχρι εκεί που δεν πάει;ΝΑΙ.
                                                    Ας πάρουμε ως παράδειγμα αυτούς.


Δες με τι χάρη μου πουλάνε το γαμημένο ροζ φόντο,το καμμένο ντεκαπάζ και τα γελοία ρούχα τους.Εκτός του οτι μοιάζουν όλοι για τραβέλια που ξέμειναν από το studio 32 στην Συγγρού, έχουν και το θράσος να το παίζουν και μούρες.(Παρεπιπτώντος ο τελευταίος απο τα δεξιά είναι ο μόνος άντρας με camel-tow).Αυτοί είναι ενα παράδειγμα ποζεριάς.Υπάρχουν αμέτρητα είδη αλλά όλα βασίζονται στην λογική:Αγοράζω ακριβά ρούχα και βρίσκω αφορμές να το αναφέρω συνέχεια.
Αυτή η μόδα ξεκίνησε με τα ψευτοποζεραδογκλαμουρο συγκροτήματα των 80ς σαν τους παραπάνω.(Εξαίρεση αποτελούν οι KISS γιατί αν και ήταν ακριβώς το ίδιο είχαν τα @@ να βάφονται για να μην τους πάρουν όλοι στο ψιλό).
Σε γενικές όμως γραμμές τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκε και τώρα εγώ είμαι αναγκασμένος να βλέπω το κάθε καθυστερημένο με τρύπα στον ΠΟΥΤΣΟ.Ναι.Μην με κοιτάτε έτσι.Ποζεριά είναι και αυτό.
''Ελα να σου δείξω το prada σκουλαρίκι μου''
Βάλε την πούτσα μέσα μην στην περάσω απο τη μηχανή του κιμά.

ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΤΕ.
Μια μόνο συμβουλή:Εαν δείτε κανέναν με καπέλο σαν αυτό του βρωμοποζερά του Bruno Mars αρχίστε τον στα πουτσοσκάμπιλα μπας και στρώσει το μυαλό του και σταματήσει να βιάζει την μάνα του και την αδερφή του τα βράδια.Θα χέρετε συμπαράστασης ολόκληρης της συντακτικής ομάδας αυτού του blog στα δικαστήρια.

Εαν δεν σας άρεσε το παραπάνω άρθρο αξίζετε punisment από τον καράφλα του brazzers.
AYTON


SEE YA

2 σχόλια:

  1. τι έγραψες ρε μουρλέ;;;
    χα00χα0αχ0 γαμάτο...

    (αν και για τους ΚΙΣ ειμαι αντίθετος. Σκατοποζέρια και εμποράκλες ειναι και αυτοί)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ένα σχόλιο δίνει δύναμη στον συντάκτη-συγγραφέα για να συνεχίσει τη προσπαθειά του. Είναι τόσο σημαντικό, όσο και ένα χειροκρότημα για έναν καλλιτέχνη!